رابطهی از راه دور یا لانگ دیستنس چیست؟
رابطهی از راه دور یا لانگ دیستنس به رابطهی عاشقانهای گفته میشود که در آن هردو نفر به واسطهی فاصلهی جغرافیایی از یکدیگر فاصله دارند و دور ازهم زندگی میکنند. این فاصله ممکن است کم باشد، مثل فاصلهی یک شهر تا شهر دیگر یا ممکن است زیاد باشد مثل فاصلهی یک کشور با کشور دیگر. رابطهی لانگ دیستنس رابطهای است که در آن دو نفر به اندازهای دور از هم زندگی میکنند که اغلب، نمیتوانند یک دیگر را ببینند و این باعث کاهش شانس ارتباط چهره به چهره و تماس فیزیکی بین آنها میشود. به رابطهی لانگ دیستنس LDR هم میگویند، که مخفف Long-Distance Relationships یا همان رابطه از راه دور است.
قبل از اینکه ادامه مطلب را بخوانید، پیشنهاد میکنیم فایل صوتی زیر از خانم دکتر محمدی نسب را که به نوعی مکمل مطلب است، بشنوید:
پایه و اساس یک رابطهی از راه دور، پیوند عاطفی عمیق است که با اعتماد، عشق، وفاداری و تعهد از طریق وسایل مختلف ارتباطی حفظ میشود. افراد رابطههای لانگ دیستنس، ممکن است به تلاش بیشتری برای حفظ رابطه و پایداری آن نیاز داشته باشند، به ویژه وقتی مشکلات و چالشهایی در رابطه پیش بیاید، البته شما میتوانید با مدیریت درست از پس این چالشها بربیایید.
درواقع تحقیقات مورد اعتماد از سال ۲۰۱۸ نشان میدهد که زوجهایی که بیشتر از یک ساعت فاصله دارند، بیشتر از زوجهایی که نزدیک به هم زندگی میکنند، روابطشان دچار مشکل میشود و شکست میخورند. با این حال حداقل ۶۰٪ از مردم، عشق را در فاصلههای طولانی به دست میآورند. یعنی رابطهی عاشقانهای که با معشوقشان شکل میدهند، ابتدا از راه دور آغاز شده و در دو شهر یا کشور متفاوت ازهم حضور داشتهاند.
سوال این است که چگونه روابط لانگ دیستنس با موفقیت پیش میروند؟
کلید ممکن است در این باشد که شما با توسعهی مهارتهای جدید و یادگیری استراتژیهای مفید، روابط خودتان را با شریک عاطفی خود بهتر کنید و آن را مدیریت کنید.
مشکلات روابط لانگ دیستنس
- سوءتفاهم ناشی از پیامهای متنی
وقتی صحبت از رابطهی لانگ دیستنس میشود، روش ارتباطی شما ممکن است در رابطهی شما تفاوت چشمگیری ایجاد کند.
که چرا اینگونه به نظر میرسد که پیامهای متنی منجر به سوءتفاهمهای بیشتری نسبت به تماسهای تلفنی، تماسهای تصویری و یا ملاقات حضوری میشود.
پژوهشگران دریافتند که دلایل زیر باعث سوءتفاهم پیامهای متنی میشود:
- استفاده نشدن از ارتباط غیرکلامی، مانند حالت صورت، ارتباط چشمی، زبان بدن، ایما و اشاره که مفهوم کلمات را بهتر مشخص میکند و منجر به درک بهتر پیام میشود.
- چگونگی استفاده از اختصارات و علائم نگارشی، که ممکن است معنای برخی کلمات یا عبارات را به کل تغییر دهد.
- تمایل به پیامک دادن درحالی که مشغول کارهای دیگر هستید و نداشتن تمرکز کافی بر آنچه که مینویسید و پاسخی که میدهید.
- مشکلات محیطی، مثل زنگ خوردن یک دفعهی تلفنتان هنگام چت، یا صدا کردن ناگهانی اسمتان و درخواست کردن از شما برای انجام کار خاصی، قطع شدن ناگهانی اینترنت یا تمام شدن شارژ تلفن همراهتان. همهی این مشکلات ممکن است هنگام ارتباط برقرار کردن با شخص مورد نظر شما در یک رابطهی لانگ دیستنس اتفاق بیوفتد و جریان مکالمات را متوقف کند.
این دلایل ذکر شده، ممکن است باعث شود که شما برداشت اشتباهی از طرف مقابلتان در رابطه داشته باشید و فکر کنید به اندازهی کافی برای آن شخص مهم نیستید.
راههایی که میتوانند کمک کنند تا برداشت درستی داشته باشید.
اگر متوجه شدید که سوءتفاهمها حتی با توضیحاتی که دادهاید برطرف نشدند، سعی کنید فقط درمواقع خاص و ضروری و هنگامی که میخواهید مکالمه و ارتباط کوتاهی با یکدیگر داشته باشید، از پیام متنی مثل: شب بخیر، رسیدی؟ استفاده کنید. برای داشتن مکالمههای طولانی و صمیمانهتر از تماسهای تصویری و یا ملاقات حضوری استفاده کنید.
اگر میخواهید به طور کلی ارتباط با شریک عاطفی خود را بهبود ببخشید، این نکات را درنظر بگیرید:
- وقتی چیزی شما را ناراحت کرده است، به جای واکنش فوری کمی صبر کنید و برای پاسخ دادن به همسرتان وقت بگذارید.
- سوالات واضح و روشن بپرسید تا مطمئن شوید، برداشتهای درستی از صحبتهای شریکعاطفی خود، داشتهاید.
- در مورد نحوهی ارتباطتان (تماستصویری، تماسصوتی، پیامک) و اینکه ترجیح میدهید چند ساعت از روز را به صحبت با یکدیگر اختصاص دهید، با یکدیگر به توافق برسید.
- سعی کنید بیشتر صبور باشید. رابطههای لانگ دیستنس به افراد صبوری نیاز دارد که در مقابل سوءتفاهمها و برداشتهای اشتباه، زود واکنش نشان ندهد و با تصمیم عجولانه، آیندهی رابطه را خراب نکند.
شما و شریک عاطفیتان که از راه دور با یکدیگر زندگی و ارتباط برقرار میکنید، با یکدیگر رشد میکنید و به مرور زمان در مورد همهی مسائل، به توافقی دوطرفه میرسید و کمتر دچار سوءتفاهم میشوید.
- رفتارهای مبتنی بر ترس
برخی از مشکلات و چالشها در روابط لانگ دیستنس ریشه در ترس دارند، ترس از اینکه طرف مقابل دیگر مثل قبل به شما اهمیتی نمیدهد، با شخص دیگری غیر از شما قرار میگذارد یا چیزهایی را از شما پنهان میکند. درحالی که طبیعی است هر از گاهی این چیزها را احساس کنید، مهم است که در مورد خودتان خوب فکر کنید و از الگوهای تفکر منفی که ممکن است ترس شما را بیشتر کند و موجب منفی بافی شود، آگاه شوید.
راههایی که میتوانند به کاهش ترس کمک کنند.
- زمان مشخصی را در روز به فکر کردن دربارهی نحوهی برقراری ارتباطتان، حرفها و رفتارهایتان اختصاص دهید. اگر متوجه شدید ممکن است علائمی در شما وجود داشته باشند که ظنِ این را که گرفتار برخی مشکلات روانشناختی مانند ترس از رهاشدگی، سبک دلبستگیمضطرب، سندرم ایمپاستر (فربینده) و یا اختلال شخصیت مرزی باشید در شما پررنگ میکند، میتوانید از یک رواندرمانگر برای بررسی بهتر این موضوع و به کار بستن اقدامات لازم برای نجات آیندهی رابطهی خود کمک بگیرید. جلسات تراپی میتوانند مهارتهای خاصی را در شما ایجاد کنند که کیفیت رابطهتان را بهبود میبخشد.
- ارتباط شفاف و واضح میتواند به شما کمک کند تا احساستان را به راحتی بیان کنید و از رفتارهای مبتنی بر ترس جلوگیری کنید.
- اگر شریک عاطفیتان نیاز دارد که بداند شما کجا هستید و چه کاری انجام میدهید، اگر مشکلی با این قضیه ندارید میتوانید به او درمورد جایی که هستید و کاری که انجام میدهید، اطلاعات کافی بدهید تا دیگر احساس نگرانی و اضطراب نداشته باشد.
- زمان و مناطق زمانی
شاید شریک عاطفی شما در منطقهی زمانی متفاوتی زندگی میکند و زمانی که شما تازه روز خود را شروع میکنید، او برای خواب آماده میشود. شاید او در شیف صبح کار کند و شما مشغول کار در شیفت شب باشید. زمان میتواند موانع مختلفی برای زوجهایی که دور از هم زندگی میکنند، ایحاد کند.
راههایی که میتوانند به رفع محدودیتهای زمانی کمک کنند.
- برای جبران زمانهای از دست رفته، برنامهای با یکدیگر تنظیم کنید.
- هر روز تایمی را به وقت گذراندن با شریک عاطفیتان اختصاص دهید تا بتوانید عشقی که بین شما و شریک عاطفیتان است، را همیشه زنده نگه دارید.
- سعی کنید زمانی که یک تماس ویدیویی به اشتراک میگذارید، ۱۵ دقیقه برای صرف صبحانه با یکدیگر تنظیم کنید. هر روز ناهار یا شبها برای شام با یک دیگر هماهنگ شوید، این ممکن است نیاز به تغییر برنامهی کاری یک یا هردوی شما در طول روز داشته باشد که اگر رابطهی عاشقانهی شما رشد کند، ارزش آن را دارد. این روش میتواند به شما این فرصت را بدهد که جزئی از برنامهی همیشگی روزانهی یکدیگر شوید.
- نداشتن ارتباط جنسی
حفظ صمیمیت بدنی و داشتن ارتباط جنسی زمانی که دور ازهم زندگی میکنید، میتواند سخت باشد؛ به خصوص اگر برای هفتهها یا ماهها یکدیگر را نبینید. اگر ارتباط جنسی برای یک یا هر دوی شما مهم است، قطع رابطه جنسی ممکن است مشکل ایجاد کند یا شما را از یکدیگر دور کند و صمیمتی را که میان شما وجود دارد، از بین ببرد.
راههایی که میتواند به کمبود ارتباط جنسی کمک کند.
اگر هر دو موافق پیشنهادات زیر هستید و احساس راحتی با یکدیگر میکنید، میتوانید با انجام این کارها، ارتباط جنسی خود را تقویت کنید.
- زمانی که ملاقات حضوری با یکدیگر دارید، برای دقایقی خود را رها کنید و ارتباط جنسی برقرار کنید.
- داشتن ارتباط جنسی و صحبتهای عاشقانه از طریق تماس تلفنی
- داشتن ارتباط جنسی از طریق تماس تصویری
- ارسال پیامهای متنی عاشقانه و داشتن ارتباط جنسی از طریق پیام متنی
- شما همچنین، میتوانید ارتباط جنسی خود را با صادق بودن درمورد انتظارات خود و میزان راحتی و موافقت شما با برخی از این کارها، تقویت کنید. برای مثال، اگر احساس میکنید برقراری ارتباط جنسی از طریق تلفن برایتان سخت و دشوار است، حتماً به شریکعاطفی خود اطلاع دهید تا با همفکری باهم بتوانید روی پیدا کردن راههای جایگزین برای افزایش احساس صمیمت، کار کنید.
فراموش نکنید که این رفتارها، رفتارهای مخالف عرفی نیستند. شما دو نفر در یک رابطهی متعهدانه هستید و دوست دارید برای بهبود و تقویت این رابطه و ثمربخش کردن آن، از روشهایی که به کسی آسیب نزند، این بعد از رابطه و به طور کلی این رابطه را زندگی نگاه دارید.
حفظ عشق در یک رابطهی لانگ دیستنس نیازمند تلاش است. شما میتوانید از طریق بهبود ارتباطتان، ایجاد اعتماد و پیدا کردن راههایی برای لذت بردن از ارتباط جنسی، رابطهی خود را تقویت کنید و برای ساختن یک زندگی عاشقانه با یکدیگر همکاری کنید.
در صورتی که فکر میکنید همچنان رابطه از راه دور شما باعث مشکلاتی شده و با مواردی که گفته شد قابل حل نیست میتوانید از یک رواندرمانگر کمک بگیرید.برای انتخاب رواندرمانگر خوب هم باید ابتدا بهترین کلینیک روانشناسی را پیدا کنید و از میان درمانگران آن کلینیک بهترین انتخاب را انجام دهید.
2 دیدگاه ارسال دیدگاه جدید
این مواردی که شما گفتین مفیده و اگه هر دو نفر تمایل داشته باشن که به این موارد عمل کنند و برای رابطه شون وقت بذارند، میتونه به فیزیک رابطه کمک کنه ولی به نظر من نکته ی مهمی که در این مقاله بهش اشاره نشده اینه که دو نفر در رابطه چه «دورنمایی» برای رابطه شون متصور هستن؟ این رابطه تا چه مدت قراره لانگ دیستنس بمونه؟ آیا میتونن برنامه ریزی کنند که تا چندماه یا چند سال آینده در یک جا ساکن بشن؟ تا کی تمایل دارن که رابطه رو به صورت لانگ دیستنس ادامه بدن؟ هر زوجی تا یه جایی کشش دارن که رابطه رو به صورت لانگ دیستنس نگه دارن و اگه این رابطه خیلی طولانی بشه و امکان ملاقات حضوری رو نداشته باشن، عملا رابطه بی معنا میشه. دو نفر عملا از هم دور میشن و کم کم هر کدوم از طرفین رابطه جهان خودش رو بدون حضور پارتنرش میسازه. بدون اون سفر میره، تفریح میکنه، برنامه ریزی میکنه برای آینده اش و… انگار که فرد دیگری توی رابطه وجود نداره. اینجاست که از این رابطه صرفا یک اسکلت خشک و بیجان باقی مونده که حتی با کمک نوجان هم نمیشه CPR ش کرد!
خوب بود مرسی ازتون واقعا